[Lee]

Lee również zdjął hełm i przywitał się z pułkownikiem:
- Całe szczęście, że już jesteście pułkowniku. Nie wiem czy zdołalibyśmy powstrzymać następną falę.
Sam poszedł za nimi do bunkra, tak jak poprosili. "To koniec", ucieszył się. Wojskowi odpowiedzieli na wezwanie dość szybko. Lepiej z nimi nie zaczynać.

[REKLAMA]

[*Burbon]

Pułkownik udał się do Sacharowa. Stalkerom kazali poczekać przy drzwiach. Z pomieszczenia dobiegały ryki, odgłosy rozczarowania, desperacja i stres. W końcu doktor wyszedł z pokoju i podszedł do stalkerów.
- Macie po pięć tysięcy rubli - wręczył każdemu banknoty. - Jeśli chcecie wziąć amunicję 5,56x45mm to mi powiedzcie. Mogę dać każdemu 120 nabojów. Co wy na to? Teraz musimy zorganizować nową ochronę bunkra, bo wojsko nie będzie tu wiecznie ślęczeć - doktor odszedł i zostawił stalkerów samych.
- Lepiej wracajcie już do swoich - twardo powiedział jeden z wojskowych, po czym z wojskowego plecaka rzucił każdemu stalkerowi po 4 magazynki i nakazał im opuścić bunkier.

[Lee]

- Biorę i kasę, i naboje. Przydadzą się podczas drogi powrotnej - powiedział, po czym schował magazynki oraz ruble.

- Gotowy do drogi Blake? Trzeba wracać. Chętnie bym się nawalił w barze, ty pewnie też - rzucił, kierując się do wyjścia. Uzupełnił wcześniej magazynek oraz przeczyścił karabin. Był gotów do upragnionej drogi powrotnej.

[Blake]

Felics wziął pieniądze, i zawahał się nad wzięciem naboi. Nie znał się tak na prawdę na broni, dopiero w Zonie miał z nią bliższy kontakt, jednak zdążył już zauważyć że proponowane przez pułkownika naboje były odmiennego kalibru niż te, które były potrzebne do AK-74. Wtem Blake przypomniał sobie coś, co zawsze mówiła mu matka "Jak dają to bierz". Słowa o tyle mądre i proste co pożyteczne. Blake zabrał naboje i wcisnął je do plecaka. Myśl o drodze powrotnej napełniała go radością, już nie bardzo mógł zdzierżyć otoczenie tego bagna. odpowiedział lee -Tu masz rację, ja też. Poza tym jestem ciekaw jak sobie radzi mój pewien znajomek... po czym tak samo jak lee był gotów do drogi powrotnej. Co więcej podjął się inicjatywy i sam jako pierwszy wyszedł poza bunkier.

[*Burbon]

- Odprowadźcie ich do przejścia - rzucił pułkownik. Nakazał swoim trzem żołnierzom eskortować stalkerów do przejścia na Dzicz. Sytuacja była jasna, nigdzie ani jednej sztuki zombi, wojsko porządnie wzięło się za czyszczenie obszaru.
- Powodzenia, panowie - wrzucili żołnierze i wrócili do bunkra. Stalkerzy mieli przed sobą drogę ku Dziczy.

Koniec misji, piszcie już w Dziczy czy gdzie tam chcecie.

[Rademenes]

Tryzub zebrał się w sobie. Kontrakt się kończył. Oparzenia, zadane przez Spalacza goiły się nad wyraz paskudnie. Gdyby nie Sacharow i naukowcy....Dlaczego go tak wyróżnili? Może dlatego, iż również był człowiekiem nauki...nieważne, w każdym bądź razie dzięki Naukowcom mógł być poddany terapii, która uratowała jego zdrowie. Oczywiście, nic za darmo: przez pewien czas pełnił funkcję wartownika w ich zakładzie. Odpracowywał w ten sposób ich opiekę nad jego ranami.
Dziś nadszedł dzień końca jego zobowiązania. Oddał L85 i Walthera, pobierając z depozytu swoją Forę i AKSU, którego połowa należała do Pilota. Jego zaopatrzenie w naboje wyglądało nędznie, ale Naukowcy nie dysponowali patronami do sowieckiej broni. Niestety. Musiał z tym sobie jakoś poradzić. Planował przejście do Kordonu i wioski kotów.
-Czy macie jakieś przesyłki do Kordonu? - zapytał Sacharowa. Nie był już kotem, a za misję kurierską zawsze mógł zyskać kilka rubli. Warto było spróbować.

[~Imb]

Do Kordonu? Nieco nieobecny profesor powtórzył pytanie. Ze wzrokiem wbitym w ekran pobliskiego oscyloskopu i pobliskie, nieznane Tryzubowi urządzenie - pełne migających, różnokolorowych diod i wydające z siebie dziwne piszczenie, pokiwał wpierw głową, po czym przeszukał jedną z szafek. Do samego Kordonu nic nie mam, ale zapewne będziesz przechodzić przez Bar, to zaniesiesz to Barmanowi. - Przekazał stalkerowi sporą i dosyć ciężką jak na swoje rozmiary kopertę z szarego papieru. Już od jakiegoś czasu miałem mu przekazać te wyniki, a nie miałem nikogo, kto by się tego podjął.

[Rademenes]

-Ok, sprawa jest do zrobienia, ruszam więc do Baru. Dzięki za wyleczenie oparzeń, myślałem, że bez pomocy się przekręcę - stwierdził Tryzub, po czym sprawdził ekwipunek i wyruszył w drogę.